Hoş geldin 25. yaşım!

Bu hayatta en keyif aldığım şeylerden biride yazmaktır. İşte bu yüzden, 25. yaşımı geride bırakırken, hayatıma dair bir iz daha bırakmak istedim! 
Bazen öyle güzel anlam dolu, duygulu anlar geçirirsiniz ki… Bazen de kusursuz sandığınız anlar ise kusurun kendisidir. Bu yaşımdan tek beklentim; bana doğru gelmeyen her şeyi yok etmek ve artık içimdeki şımarık kızdan biraz da olsa uzaklaşabilmek… 
Bazen 1 saniyeyi dünyalara değişmek istemezken, bazen de yok saymak istediğimiz koskoca anlar olabiliyor. Aslında yol; hepimizin farkında olmadan defalarca vurguladığı “ZAMANI DURDURMAK” ya da “ZAMANI GERİ ALMAK” kavramlarına çıkıyor.  
Mümkün değil.
O an kıymetli. Yani ŞİMDİ. Sonrası mümkün değil.
Yaşadığımız anlar hislerimizin bütününü oluşturuyor. Bazen eksik, bazen çaresiz, bazen hüzünlü, bazen de dünyanın en mutlu insanı olabiliyoruz. 
İyi insanlar biriktirmek, kişileri kırmadan yüzlerinde gerçek bir tebessüm oluşturabilmek hepimizin asli görevi diye düşünüyorum. İnsanız. Huzuru, mutluluğu hak ediyoruz. 
Hoş geldin 25. Yaşım.
Teşekkür ederim beni BEN OLDUĞUM için seven herkese.
Teşekkür ederim gurur kırmayan, yapıcı olan varlığı ile beni mutlu eden tüm yakınlarıma… 
Hayatın; kaderden ziyade, dilediklerimizin bir bütünü olduğunu düşünürsek bu yaşıma kadar birçok arzumu yerine getirebildim. Ne mutlu bana. Ne mutlu bana bu hayatı mümkün kılan sevdiklerimin olmasına.
İnsan bir günde büyür mü? 
Belki sadece 1 dakikada değişmem gerektiğine karar verdim. 
Bana neyin doğru, neyin yanlış geldiğini gözlerim kapalıda olsa görebiliyorum.
Şimdi sıra uygulamakta. 
Zamanın mucizesine işte şimdi hiç olmadığı kadar inanmak istiyorum.